Net zoals het weer verloopt de voortgang van de bouw in golfbewegingen. De ene keer komen wij verbaasd kijken naar al het werk dat is verzet en de volgende keer druipen wij teleurgesteld af, omdat wij geen tot weinig voortgang kunnen constateren. Wichard belooft ons iedere keer trouw dat alles goed gaat komen en wij op tijd kunnen verhuizen naar ons nieuwe stulpje.
Vorige week zijn de dakkapellen geplaatst. Op het eerste gezicht moesten wij wel even slikken, want het leek alsof ons huis verrijkt was met vijf griekse kapelletjes en Putten zou uitgroeien tot een bedevaartsoord. Maar na het bekijken van foto's van andere huizen van onze architect zijn wij gerustgesteld, de dakkapellen zijn geheel in stijl van ons huis en na afwerking van het dak met zink zal alles er geweldig uitzien.
De dakpannen staan klaar, maar eerst zal het zink van de dakkapellen, dat deze week opgemeten is, geplaatst moeten worden. Dit zal hoogst waarschijnlijk a.s. maandag gaan gebeuren. Afgelopen week zijn de leidingen van de electra gefreesd. Vandaag is de loodgieter druk bezig met het aanleggen van de vloerverwarming en andere leidingen. Maandag 18 juni zullen de gietvloeren van alle verdiepingen gestort worden en dan kan het droogproces beginnen. Hopelijk verloopt dit goed, want anders moeten wij gaan verhuizen zonder houten vloer op de begane grond. De laatste week van juni kan de stucadoor zich helemaal gaan uitleven. Dit is in ieder geval de planning die wij door hebben gekregen. Iedere keer dat wij denken dat het niet hard genoeg gaat en wij toch wel een beetje nerveus beginnen te worden dat wij straks geen dak boven ons hoofd zullen hebben, hang ik aan de telefoon bij Wichard:" Wichard, ga je het allemaal wel redden?" Ja, zegt Wichard dan, we werken hard door en het komt allemaal goed. Tja, hij heeft in het begin zelf gezegd: "wie het meeste zeurt komt het eerst aan de beurt". Daar maken wij dan maar gebruik van.
